Tudalen:Prif Feirdd Eifionydd.djvu/103

Ond ganol dydd ryw ddiwrnod teg,
Fe glywai Robin blant
Yn d'wedyd, Awn yn ara' deg
Cawn acw nythod gant."

A gwelai yn dynesu ddau,
Ar hyd y cloddiau clyd;
A thorri llawer brigyn brau
Heb achos yn y byd.

Diangai Robin gyda'i wraig.
Fe beidiai'r miwsig mwy!
Fe ofnai'r plant yn fwy na draig,
Rhag iddynt ddwyn ei wy.

Ond felly fu!—aeth bachgen crych,
A geneth ar ei ol,
I wel'd y nyth yng nghwr y gwrych,
Ar fin rhyw ddeiliog ddol.

Y bachgen dynnai'r wyau'n glau,
I'r eneth ef a'u rhoes!
Yn union Robin gollai'i gân,
A'i wraig oedd lawn o loes.

At dad yr eneth Robin aeth,
A dweyd a wnaeth yn wir.
Na welodd ef un eneth waeth
Er pan y daeth i'r tir.

"Ni b'asai ryfedd gennyf fi.
I fachgen dorri'r drain
A dwyn yr wyau o fy nyth,
Fel gwnaed i nyth fy nain.

"Ond wrth wel'd geneth fechan lân,
Mor greulon, nid wyf iach;—
Pa sut yr hoffai hi i'r frân
Ddwyn tegan o'i thy bach?"