Tudalen:Prif Feirdd Eifionydd.djvu/55

Dyma'r farf, p'le mae'r arfau,
Ellyn gwlyb, i eillio'n glau?
Eillier hon yn llwyr heno,
Yn llefn, mewn trefn-myned dro
Ag wyneb glandeg anwyl,
Lle rhodiaf, ni fyddaf ŵyl;
Ymofynnaf am fenyw
Hawddgaraf fwynaf yn fyw:
Dygwyf ferch mor deg a fo,
Dau rhy lan i'w darlunio;
Mor deg na thremir digon
I'w hoes ar wawr hawddgar hon.
Sirioldeb ei hwyneb hi
Fydd lan i'm cwbl foddloni;
Y ddwy foch o goch a gwyn,
Gruddiau fel dau flodeuyn.

Ni cha'r bardd, rhag anharddwch,
Adael ei farf fel barf bwch:
Hi ddwg ellyn digollarf,
A dwr im' i dorri 'marf,
A thywel llian mainwych,
Sebon yn drochion, a drych.
Meinir fawr werth, myn ar frys.
F'eilliaw, be na b'ai f' 'wllys:
Gwell yr olwg lle'r elwy',
Ni feiant ar fy marf mwy;
Ni raid ofn i wyr difarf,
Lle bwy' myn'd, enllibio 'marf.
Gwna mannon gain ei mynwes
Bob amser lawer o les,
Ond bydd i brydydd fwy braint,
O'i rhan yn amser henaint;
Byddaf drefnusaf o neb,
Oll o ran eillio'r wyneb;
Hynny wna hen yn ieuanc,
Hen wr llwyd yn hanner llanc.