A'i iad frwd, ynghyd a'i fron
Yn furum o ddiferion.
Da yn wisg deneu, ysgawn,
Fyddai gwe edafedd gwawn,
Oni b'ai twym danbaid dês
A wna'r gwawn yn rhy gynnes.
Mae'n dyheu, 'n myned o'i hwyl
Ac archwaeth at bob gorchwyl;
Diosga hyd ei wasgod,—
Hyd ei grys,bai'n felys fod
Heb un cerpyn, bretyn brau,
Ond rhyw lain ddeutu'r lwynau.
Ond siarad am y bladur
Finia bwynt ei elfen bur.
At amod fawr y tymor
Awchus fydd, pe chwysai för!
"Diau, rhaid lladd gwair," dywed
"Rhaid lladd gwair, myn crair cred."
Pladurwyr, gwyr miniog wedd,
Gwyr y maes a'r grymusedd,
Gwisgi o glun ac esgair,
Di ludd eu gwynt at ladd gwair,
Ant oll yn fintai allan,
Yn arfog, miniog, i'w man;
Abl a dewr o bladurwr,
A bywiog iawn yw pob gwr;
A'i fraich ef, gref a di gryn,
Dery arfod â'r erfyn;
Egyr wanaf gywreiniol,
Rhed ei ddur ar hyd y ddôl;
A'i bladur gaboledig,
Glaer wawr, yn goleuo'r wig.
Dwthwn gwair daeth i'n gŵydd—yn hyn o le,
Gwnawn ei lun yn ebrwydd;
Caf weirwyr da cyfarwydd
I'w drin, ac mae'r hin yn rhwydd.
