Y tawch sydd yn tewychu,—y mae'r storm
A'r stwr yn dynesu;
A dilyn ar fwdylu
Yw rheol y ddol,—mae'n ddu!
Dyna hi, 'n torri! taran—a dreigl hwnt,
A'r gwlaw sy'n pistyllian;
Bellach ni erys neb allan,
Pawb wna i'w fwth, pob un i'w fan.
Eto, pan glirio, bydd glan
Orielau awyr wiwlan,
A'u gloyw asur yn glysach
Nag erioed mor liwgar iach;
Nesha'r haul yn siriolach
Nag un pryd at ein byd bach:
Yn naear ceir gwedd newydd,
Gwyrddlas faes, gardd—lysiau fydd;
Adladd o radd ireiddiol,
A masw dwf mewn maes a dol;
Ei nodd a adnewyddir,
Efe a â yn fwy ir.
A buaid teg a'i bwytânt,
Hwy ddistaw ymloddestant
Ar ei frasder per puraidd
A newydd rin nodd ei wraidd;
Iraidd fydd eu gorweddfâu
Ar laswellt a pherlysiau,
Yn cnoi cil ac yn coledd
Ymarhous dymer o hedd;
Nes daw adeg pysdodi,—ac wedyn
Codant i'w direidi,
Dros ffos a rhos yn rhesi
I'w hynt i'r llaid tua'r lli.
