Tudalen:Prif Feirdd Eifionydd.djvu/95

Af i'r Llan, fan o fonedd,
Hyd yr hen Lan,—hi dry'n wledd;
Cofion ar gofion gyfyd
Olwybrau mêl boreu myd.
Ah! dyma'r Fedyddfa deg,
Man bedydd, 'min bo'i adeg;
Er ystod faith cristiwyd fi
Yn nawdd hon newydd eni;
Duw i fy rhan! a'i dwfr rhydd
Fe'm mwydwyd yn fy medydd;
Boed da y ffawd, bedydd ffydd
Fo y ddefawd, fyw Ddofydd.
Bedydd ffydd, boed da y ffawd,
Fyw Ddofydd, fo y ddefawd.

Roberts, beriglor hybarch,
Y mwyn wr mae yn ei arch;
Urddasai'r Llan ar Ddywsul,
Am hir dalm, gyda'i Salm Sul,
O'r hen ddull ei rinwedd oedd,
Caredig mewn cur ydoedd;
Da i'r tlawd er atal loes
A diddanu dydd einioes;
Ymawyddai am heddwch;
Ni haeddai lai.—hedd i'w lwch.

Trof yn awr, trwy y fan hon,
Hyd y grisiau lled groesion,
Ar osgo, i le'r ysgol,
Oedd fyw o nwyf ddydd fu'n ol,
Sef llofft y Llan, man mwyniant,
Ddesgiau'r plwyf at ddysgu'r plant.
O! dyma olygfa lwys
Ar waglofft brudd yr eglwys;
Nid oes twrw !—hun distawrwydd,
Dwng yma'i le, ers tri deng mlwydd.

Estyll y lleoedd eistedd
Ynt o'r un waith, eto'r un wedd