"Ho!" ebe Jones, "ers faint o amser y mae'r busnes yma yn mynd ymlaen, Tom?"
Rhoddodd Tom nod dwbl ar Marged, ystyr yr hwn oedd—"Gofynnwch iddi hi."
"Ers pa bryd, Marged?" gofynnai Jones.
"Mae arno isio siarad efo fi ers talwm, ond chafodd o 'rioed ddwad i fewn tan heno," ebe Marged.
"Felly," ebe Jones. "Ond 'rhoswch chi, Tom, 'rydech chi wedi claddu'r wraig ddwaetha ers tro byd—gryn dri mis—ond ydech chi?"
Rhoddodd Tom nod triphlyg, yr hyn o'i gyfieithu oedd—" Do, druan, bach."
"'Roeddwn braidd yn meddwl hynny," ebe Jones, ac ychwanegodd—"Ac yr ydech chi'n meddwl closio at Marged a gwneud gwraig ohoni, Tom?"
Rhoddodd Tom nod amodol—"Os bydd hi'n fodlon."
"Wel, Marged," ebe Jones, "be ydech chi'n 'i ddeud am gynigiad Tom? Mae Tom yn ddyn gonest, sobr, mewn gwaith cyson—yn cael pymtheg swllt yr wythnos—a mae ganddo dŷ a dodrefn. Ydech chi'n fodlon, Marged?"
"Wn i ddim wir, ond hwrach na fedra i 'neud dim llawer gwell," ebe Marged.
"'Rwyf yn credu," ebe Jones, "y byddwch yn gneud reit dda—nid bob dydd y cewch y fath gynigiad. A mi ellwch chithe, Tom, ystyried eich hun yn lwcus dros ben os cewch Marged yn wraig, achos y mae hi'n lân, yn iach, yn fedrus, a gweithgar, heblaw bod ganddi dipyn o bres (llewyrchai wyneb Tom wrth glywed hyn), a pheth ffôl fyddai i chi golli dim amser efo'r peth—gore po gyntaf i chi fynd at eich gilydd. Be 'dech chi'n 'i ddeud, Tom?"
Rhoddodd Tom nod o gydsyniad hollol.
Be 'dech chi'n 'i ddeud, Marged?" gofynnai Jones.
"Just fel mae o'n licio," ebe Marged.
