"Naddo, 'ddyliwn, mi wn hynny heb i chi ddeud i mi. Ydech chi'n meddwl 'y mod i'n mynd i aros dan berfeddion arnoch chi ddwad i'r tŷ?
"Ddaru mi 'rioed ofyn i chi neud hynny."
Naddo, a bydae chi'n gofyn, 'dydw i ddim am neud."
"Purion."
Symol purion. Oes gynnoch chi 'run tŷ 'ch hun i fod ynddo'r nos?"
Eighty—two, High Street."
"Diar mi! mor dda 'rydech chi'n cofio'r number! Fyddwch chi ddim yn misio'r tŷ weithie?"
"Fumi 'roed mor lwcus."
'Lwcus?' ydech chi'n deud yn 'y ngwymed i, Denman, ych bod chi wedi blino arna i?
"Blino ar un mor ffeind â chi?"
"Ie, deudwch yn blaen, Denman, achos mi wn mai dyna ydi'ch meddwl chi—deudwch yn blaen nad ydech chi'n hidio dim amdana i. 'Dydw i dda i ddim ond i slafio, fel 'rydw i wiriona. Welsoch chi fi rw dro yn mynd i dai'r cymdogion i golma?"
Erioed; fuoch chi 'roed yn nhŷ Mrs. Price dan un ar ddeg o'r gloch y nos! Diar mi, naddo!"
"Am unweth—unweth yn y pedwar amser—yr eis i dŷ Mrs. Price i gael 'paned o de, ydech chi'n edliw hynny i mi, Denman? Ydech chi am i mi fod â'm pen wrth y post ar hyd y blynydde?"
"Dim o gwbl; mi faswn yn licio i chi fynd i edrach am Mrs. Jones, y Siop, hanner dwsin o weithiau yn y mis, ond fyddwch chi byth yn mynd."
"Ydech chi'n edliw hynny i mi hefyd, Denman? Mi gymra fy llw na fûm i ddim ond dwywaith yn nhŷ Mrs. Jones ers pythefnos. Os â î i rywle, mi gaf hynny' ar draws fy nannedd yn syth!"
