Prawfddarllenwyd y dudalen hon
A dyna lle bu'r gwylltio mawr
A syllu i fyny ac i lawr.
Fe garai llawer gael fy llun
O'm gweld lle'm cefais i fy hun:
Yn grug wrth odre'r pentwr mawn
Yn methu deall pethau'n iawn.
Rhwbiais fy llygaid lawer gwaith
Hyd oni fedrwn weled ffaith—
Y dydd yn duo uwch fy mhen
A'r sêr yn dechreu gemu'r nen.
Esgud y codais i drachefn,
A'm rhoi fy hun mewn taclus drefn;
A da oedd gennyf ado'r fan
A throi fy nghefn ar furiau'r llan.
Diolchais am yr heol wen,
Am awyr las a sêr uwchben;
Ac ni bu miwsig gwell erioed
Na rhwdl y cerrig dan fy nhroed;
Cans pan arafwn ennyd awr,
A goddef y distawrwydd mawr,
Dilynai llais o bellter bro,—
"Ti ddeui'n ol. Ho! ho! Ho! ho!
