RHOBAT WYN
WEL do, wel di, mi ddois o'r diwadd;
A welis i rotsiwn beth yrioed,—
Mi rydw i'n teimlo f'hun yn rhyfadd
A simsan ofnatsan ar y nhroed;
Ma'n chwith gin i feddwl am dana' f 'hun
Yn dringo'r hen lwybyr ma mor ddi—lun.
Ydi'n y wir, ma'n chwithig meddwl,
Ond dyna, wath heb a chadw sŵn,
Ac wrth gysidro wedi'r cwbwl,—
Yn tydw i'n hen ac felly fy nghŵn;
Ma'n rhaid imi ista am funud, Twm,
Ma'r gorifyny ma dipyn yn drwm.
Ydi'n y wir, a—chadal chditha,—
Cheith runoni fod yn sionc o hyd;
Rhyw drefn go ddyrys sy i yrfa
Ychdi a funna a phawb trw'r byd;
Estalwm, mi fydda'r blynydda'n hir;
Ma nhw'n mynd fel gwynt heddiw trw'r tir.
Ydw, mi rydw i wedi cal byw,
A hynny'n go hir mi dybia i;
A dylwn ddiolch llawar i Dduw
Am oes o iechyd cystal, wel-di;
Am help i ddiodda pob croes a phob craith;
Go dda fu hi arnai ar hyd y daith.
