Tudalen:Saith o Farwnadau.pdf/36

Pan fo gwraidd dy dân yn gariad,
Pan fo'th ddyben yn ei le.

Gras yw chwerthin, gras yw wylo,
Grasau ar y ddaear sydd,
Yn mynegu fod rhyw wreiddyn
Pur, a bywyd yn dy ffydd;
Neidio, dawnsio, moli, canu,
Ydynt effaith, fel y clywn
Gan astudwyr mawrion natur,
Cariad gwresog oddi mewn.

GOF.—Beth feddylir wrth y deg-cant
O flynyddoedd perffaith llawn,
Y caiff satan idd ei rwymo
Mewn cadwynau tynion iawn?
Pa fath Jubil a fydd hono?
A pha amser, a pha ddydd,
Y dechreuir ei gadwyno,
Y gollyngir ef yn rhydd?

AT.—Bydd yn llonydd, bydd yn ddystaw,
'Rhwn sy'n credu 'n llonydd sydd,
Cadw'i enaid mewn amynedd
Hyd nes gwelo'r boreu ddydd;
Digon it' yr hyn 'sgrifenwyd,
Na chais 'nabod gronyn mwy;
Dirgel bethau oll o'u chwilio,
Pechod hollol ydynt hwy.

Ni ro'w'd i ti wybod amser,
Hyn fe geidw Duw ei hun,
Cyngor Duwdod nis cyfrenir
Fyth i neb ond Iesu ei hun;
Bydd di barod, dyna'th alwad,
Ti gai wel'd yr awr a'r pryd
Y cyflawnir pob addewid
Yn y Bibl mawr yn nghyd.

GOF.—Dywed pa faint ga'dd yr angel
O'r farwolaeth ar y groes!
Pa ddirgelion maent hwy'n ganfod
Yn nyfnderoedd angau loes?