"Ismaeliaid o Gilead," meddai, "yn dwyn llysiau a balm a myrr i'r Aifft. Dowch, gwerthwn Ioseff iddynt."
Codwyd y llanc o'r pydew, a chynigiodd y brodyr ef i'r marchnadwyr am gant o ddarnau arian. Gwyddai'r Ismaeliaid y caent fwy na hynny amdano yn yr Aifft, ond, er hynny, ysgwyd eu pennau a wnaent. Yr oeddynt yn ddigon cyfrwys i dybio bod rhyw reswm drwg dros ei werthu ac mai cael gwared ag ef oedd prif amcan y brodyr.
"Ugain darn o arian," meddai'r hynaf o'r marchnadwyr. "Ugain a dim mwy."
Cydsyniodd y brodyr, a chodwyd Ioseff yn annhyner ar gefn un o'r camelod. Yna, â lleisiau croch y marchnadwyr yn eu hannog, cychwynnodd y rheng hir o anifeiliaid llwythog tua'r deau, gan ddiflannu'n fuan dros y bryn yng ngwyll cynnar y nos.
Pan ddaeth Reuben yn ôl at ei frodyr, gwelodd fod y pydew'n wag, a phan glywodd hanes gwerthu Ioseff, rhwygodd ei ddillad mewn gofid. Trochwyd y fantell amryliw yng ngwaed mynn gafr, a chredodd yr hen ŵr, Iacob, i'w hoff fab gael ei larpio gan fwystfil. Rhwygodd yntau ei ddillad, ac am ddyddiau lawer, â sachlen am ei lwynau, galarodd yn chwerw. Nid oedd neb a allai ei gysuro.
Teithiodd Ioseff i lawr trwy wlad Canaan ac yna dros anialwch maith Sur. Blinodd ar honcian trwsgl ac undonog y camelod; blinodd fwy ar loywder
