Tudalen:Telyn Dyfi.djvu/11

A'th nerth a'th enaid oll yn dân
Y ceri dy Greawdydd glân;
Câr hefyd bawb o deulu dyn
Yn ddidwyll megys ti dy hun.

O ddeutu'r bwrdd, ddedwyddaf fraint!
Cyd-linia'n fynych gyda'r saint;
Ac ymborth ar yr Aberth drud
Sydd yn dilëu pechodau'r byd.

Y pelig gwâr ei gywion cun
A byrth â gwaed ei fron ei hun:
Llwyr yr un modd, i'n dwyn o'n cur,
Bu farw Mab y Forwyn Bur.

O dwrf y byd, yn encil glyn
Eistedda'r barflaes feudwy'n syn:
Myfyrdod nefol draidd ei fryd,
A'i feddwl nawf goruwch y byd.

Ger llaw mae'r Groes, ei ymffrost mawr,
A'i gysur ym mlin deithiau'r llawr;
A'i obaith yw, er weithiau'n wan,
Cael coron trwyddi yn y man.

Awr-wydryn einioes wrtho wed
Am gipio'r adeg fel y rhed;
Ac fel y tywod mân o'r bron
Treigl oriau'r fuchedd farwol hon.

Yn nes ym mlaen, a bron yn hudd
Gan gysgod gwyrdd gangenau'r gwŷdd,
Gan ddwys addurno'r dawel fan,
Ymddyrcha cyssegredig Lan.

Câr ef ei phyrth; hoff ganddo'i gwawr
Uwch holl balasau teg y llawr;
Ac am ei syml gynteddau cu
Ei syched yn feunyddiol sy: