Dy foliant Di, anfeidrol Ior,
A seinia'r Apostolaidd gôr;
Prophwydi a Merthyron glân
I Ti a gyd-ddyrchafant gân.
Yr Eglwys Lân, â'i llef yn llon,
A'th fawl dros wyneb daiar gron;
A'r nefol lân aneirif lu
A'th fawl trwy'r holl ororau fry.
XXIV.
WRTH DDYFROEDD BABILON.
'Wrth afonydd Babilon, yno yr eisteddasom, ac wylasom, pan feddyliasom am Sïon.'—Salm cxxxvii. I.
GAN eistedd wrth ddyfroedd Babilon,
Wylasom wrth gofio y dydd
Y sathrai y gelyn uchelion
A thyrau heirdd Salem heb ludd;
A chwithau, amddifaid wyryfon!
Wasgarwyd yn lleithion eich grudd.
Tra syllem yn brudd ar yr afon
A lifai mewn rhyddid is law,
Gofynent am gân; ond i'r estron
Hyn byth o orfoledd ni ddaw!
Cyn chwareu telynau per Sïon
I'r gelyn, byth gwywed fy llaw!
Y delyn ar helyg gangenau,
O Salem! a grog uwch y lli;
Nis gadwyd o ddydd dy wychderau
I mi un cofarwydd ond hi:
A byth ni chymmysgir ei seiniau
A llais yr yspeilydd gan i!
