Tudalen:Telyn Seion sef Pedwar ar Bymtheg o Garolau Nadolig.djvu/22

Yr enaid sydd yn drist,
Yn ceisio ei Grist,—cyson gred,
Mae heddyw'n ddyn a Duw,
Di frycha'i liw, a'i freichiau ar led:
A galwad i bob rhai,
Oddiwrth eu bai ddyeithro byth,
A gwisgo Crist a'i iau,
I'w fwynhau ef yn nyth.

Daeth Iesu o'r nef ei hun,
I wisgo dyn i'w osgo daeth,
Diosgai ei fraint a'i fri,
Ymgydio â ni gwedi a wnaeth.
O rhyfedd! ras y Nef,
(Er maint oedd llef ein pechod llym,)
Fe ddeuodd heb ei wa'dd,
I dòri o radd dewra' ei rym!
Dinystriodd Had y wraig
Allu Draig, wallau drud;
A gwir i'r cyfiawn Oen,
O dan oer boen dynu'r byd.

Y du—dew d'wyllwch mawr
Ai'n oleu 'n awr, anwylaf nôd:
Daeth Haul i'w gwneyd yn ddydd,
Trwy Iesu'n rhydd troes y rhôd;
Mae meddyginiaeth gref
I'w chael o'r Nef uchela' i ni;
Trugaredd Iesu glân,
Di—wahan ydyw hi,
Tragywyddol Fab y Tad
A rydd yn rhad roddion rhwydd:
Ac iddo rhoddir mawl,
O demlau'r sawl a deimlo'r swydd.

Mae damnedigaeth dyn
Arno ei hun, oerni hwyr,
Am wrthod goleu Duw,
A charu lliw tywyllwch llwyr;