Hynny ydi," chwanegodd yn frysiog heb wybod yn iawn sut i orffen y frawddeg.
"Wel, gan fod Mr. Caradog Williams yn methu â bod yma, mi wrandawn ni arnoch chi'n gynta'. Y ffordd yma, Mr. Jones."
Aethant i mewn i stiwdio a rhoddwyd y chwarelwr i sefyll o flaen meicroffôn. Gostyngodd y gŵr ifanc fraich y peiriant, gan fod William Jones mor fyr.
"Dim ond i chi siarad i mewn i hwn," meddai. "Oes gynnoch chi ryw ddarna' arbennig yr hoffech chi inni wrando arnyn nhw? Os nad oes, dyma i chi nifer o betha' yn y sgript yma. Mi siarada' i hefo chi drwy'r loud-speaker 'na mewn munud."
Aeth Mr. Lloyd ymaith, ac edrychodd William Jones o'i gwmpas yn ofnus. Ni feiai Grad am ddianc am ei fywyd; yn wir, teimlai yntau yr hoffai gilio drwy'r drws yn slei bach. Byddai'n bur hawdd iddo wneud hynny a rhoi rhyw esgus brysiog i'r swyddog yn y cyntedd. I be' goblyn yr oedd Meri eisiau ysgrifennu i'r lle yma? Crynai ei ddwylo wrth iddo chwilio am "Ora Pro Nobis" yn "Nhelyn y Dydd." Bu bron iddo â neidio o'i groen pan dorrodd llais o'r blwch du mawr y tu ôl iddo.
"Reit, Mr. Jones. 'Gawn ni glywed eich darn cynta' chi, os gwelwch chi'n dda?" Llais Mr. Lloyd ydoedd. Undonog a chrynedig oedd y darlleniad, tebyg iawn i ymgais Wili Jôs yn y Band of Hope ers talm.
"Wel, ma' fa 'di dysgu darllen, ta' beth, bois," oedd sylw un o'r tri gŵr a wrandawai yn y pen arall. "Ond ma' fa bron â llefan."
"Diolch, Mr. Jones," meddai'r llais o'r blwch pan gyr- haeddodd yr adroddwr ddiwedd y gân. "Eich darn nesa' 'rŵan, os gwelwch chi'n dda."
Daeth y bysedd crynedig o hyd i gynghorion Wil Bryan i'w gyfaill Rhys Lewis. "On i'n credu taw bachan doniol odd Wil Bryan," meddai'r gŵr digrif a eisteddai wrth ochr Mr. Lloyd yn yr ystafell- wrando.
Arhosodd William Jones ymhen tipyn, gan deimlo i Wil Bryan roi gormod o gynghorion i Rys.
Ydach chi isio chwanag o hwn?" gofynnodd. "Go hir ydi o, yntê?"
