out of the question. Absolutely. Or we shall never know where to draw the line, shall we?"
Gwyliai Owen ei daid a'i fam, yr hen ŵr yn awr a'i ben i fyny mewn astudrwydd chwyrn, a hithau'n llonydd fel delw fynor. Clywent y geiriau cyflym, mursennaidd, ond nis deallent.
"Of course, the state of the house will be taken into consideration. And I shall certainly recommend that your rent be a . . . um . . . reasonable one."
Gwelai Owen ei fam a'i daid yn gwingo fel petai rhywun newydd glecian chwip uwch eu pennau gwyddent yn dda ystyr y gair "rhent."
Yna, yng nghanol Chwefror, daeth y tywydd caled.
"Diolchwch mai yn y tŷ wrth y tân yr oeddach chi heno, "Nhad," meddai Emily Ellis un nos Sul pan ddaeth hi adref o Siloam. "Ron i bron â rhynnu yn y capal 'na."
Bore drannoeth, cerddodd Dafydd ac Owen i'w gwaith yn wyneb rhewynt mileinig a chwipiai ddagrau o'u llygaid, ac uwch- ben, gorweddai caenen o eira ar gopa a chlogwyni'r Fron, gan gyrraedd i lawr hyd odreon tomennydd uchaf y chwarel.
Yn y bonc chwythai dynion i'w dwylo, curent a lapient eu breichiau am eu cyrff, a stampient eu traed mewn ymgais i gynhesu cyn dechrau gweithio.
"Be' wnawn ni, Lias Tomos?" gofynnodd Huw Jones.
"Swatio yn y wal, yntê? Ne' dyna ydw' i'n ddeud, beth bynnag."
"Naci'n wir, Huw," ebe'r hen flaenor. "Mynd i'r Twll tra medrwn ni."
"Ond . . ."
"Chydig o gerrig sy gynno' ni wrth gefn yn y wal. Ac os deil hi i chwipio rhewi fel hyn, mi fydd yr hen ddŵr 'na sy'n
