Gan iddi wenu'n slei arno y bore Sul canlynol, lluniodd Wil lythyr anrhydeddus o ffurfiol y prynhawn hwnnw a'i wasgu i'w llaw ar ôl yr Ysgol Sul.
"If you will be my Sweethart
i will be your's for evar.
Ond, a'i ddannedd yn rhai mor flaenllaw a'r brych mor amlwg ar
ei drwyn a'i dalcen, ni welai Rhiannon ef yn debyg i Fedwyr na
Lawnslod na neb arall o arwyr ei breuddwydion, a phenderfynodd anwybyddu Wil a'i wallt. Pan ddechreuodd yntau weithio
yn y chwarel, anghofiodd yn llwyr amdani, gan chwythu "Hy!"
ysgornllyd i'r sgwrs bob tro y crybwyllai Huw Rôb neu Owen.
ei henw. Ond un nos Sadwrn ymhen blynyddoedd, pan ddig-
wyddodd eistedd wrth ei hochr yn y brêc o Gaer Heli, rhoes Wil
ei fraich am ei hysgwydd a chusan fawr ar ei boch. "You
boor!" a chlusten a gafodd yn dâl am ei sifalri direidus, a chyn
gynted ag y cyrhaeddodd hi adref, adroddodd yr hanes, gyda
pheth gormodiaith yn ei chyffro, wrth ei mam a'i thad. Pregethodd y gweinidog yn ddifrifol iawn wrth y pechadur ar ôl y
gwasanaeth bore drannoeth, gan led awgrymu iddo fod dan
ddylanwad y ddiod y noson gynt, a siaradodd Mrs. Morris
hefyd, yn urddasol o gynnil, a'i fam. O hynny allan nid
edrychai Wil ar " yr hen bitsh bach."
Er ei bod yn nos Sadwrn, yr oedd Ebenezer Morris yn falch o weld Owen.
"Tynnwch eich côt fawr a rhowch hi ar y gadair acw," meddai, wedi i'r forwyn gau drws y stydi o'i hôl.
"Ddim os ydach chi'n brysur, Mr. Morris. Mi fedra' i alw ryw noson arall."
