32 A Noah ydoedd fab pùm càn mlwydd; a Noah a genhedlodd Sem, Cham, a Japheth.
Pennod VI.
1 Drygioni y byd, yr hwn a gyffrôdd ddigllonedd Duw, ac a barodd y diluw. 8 Noah yn cael ffafr. 14 Trefn a phortreiad, a’r achos y gwnaed yr arch.
Yna y bu, pan ddechreuodd dynion amlhâu ar wyneb y ddaear, a geni merched iddynt,
2 Weled o feibion Duw ferched dynion mai teg oeddynt hwy; a hwy a gymmerasant iddynt wragedd o’r rhai oll a ddewisasant.
3 A dywedodd yr Arglwydd, Nid ymrysona fy Yspryd i â dyn yn dragywydd, oblegid mai cnawd yw efe; a’i ddyddiau fyddant ugain mlynedd a chant.
4 Cawri oedd ar y ddaear y dyddiau hynny: ac wedi hynny hefyd, pan ddaeth meibion Duw at ferched dynion, a phlanta o’r rhai hynny iddynt: dyma y cedyrn a fu wŷr enwog gynt.
5 ¶ A’r Arglwydd a welodd mai aml oedd drygioni dyn ar y ddaear, a bod holl fwriad meddylfryd ei galon yn unig yn ddrygionus bob amser.
6 Ac edifarhaodd ar yr Arglwydd wneuthur o hono ef ddyn ar y ddaear, ac efe a ymofidiodd yn ei galon.
7 A’r Arglwydd a ddywedodd, Dileaf ddyn yr hwn a greais oddi ar wyneb y ddaear, o ddyn hyd anifail, hyd yr ymlusgiaid, a hyd ehediad y nefoedd: canys y mae yn edifar gennyf eu gwneuthur hwynt.
8 ¶ Ond Noah a gafodd ffafr y’ngolwg yr Arglwydd.
9 ¶ Dyma genedlaethau Noah: Noah oedd wr cyfiawn, perffaith yn ei oes: gyd â Duw y rhodiodd Noah.
10 A Noah a genhedlodd dri o feibion Sem, Cham, a Japheth.
11 A’r ddaear a lygrasid ger bron Duw; llanwasid y ddaear hefyd â thrawsedd.
12 A Duw a edrychodd ar y ddaear, ac wele hi a lygrasid; canys pob cnawd a lygrasai ei ffordd ar y ddaear.
13 A Duw a ddywedodd wrth Noah, Diwedd pob cnawd a ddaeth ger fy mron: oblegid llanwyd y ddaear â thrawsedd trwyddynt hwy: ac wele myfi a’u difethaf hwynt gyd â’r ddaear.
14 ¶ Gwna i ti arch o goed Gopher; yn gellau y gwnei yr arch, a phyga hi oddi fewn ac oddi allan â phyg.
15 Ac fel hyn y gwnei di hi: tri chàn cufydd fydd hŷd yr arch, a deg cufydd a deugain ei lled, a deg cufydd ar hugain ei huchder.
16 Gwna ffenestr i’r arch, a gorphen hi yn gufydd oddi arnodd; a gosod ddrws yr arch yn ei hystlys: o dri uchder y gwnei di hi.
17 Ac wele myfi, ïe myfi, yn dwyn dyfroedd diluw ar y ddaear, i ddifetha pob cnawd, yr hwn y mae anadl einioes ynddo, oddi tan y nefoedd: yr hyn oll sydd ar y ddaear a drenga.
18 Ond â thi y cadarnhâf fy nghyfammod; ac i’r arch yr âi di, tydi a’th feibion, a’th wraig, a gwragedd dy feibion gyd â thi.
19 Ac o bob peth byw, o bob cnawd, y dygi ddau o bob rhyw i’r arch i’w cadw yn fyw gyd â thi; gwrryw a benyw fyddant.
20 O’r ehediaid wrth eu rhywogaethh, ac o’r anifeiliaid wrth eu rhywogaeth, o bob ymlusgiad y ddaear wrth ei rywogaeth, dau o bob rhywogaeth a ddaw attat i’w cadw yn fyw.
21 A chymmer i ti o bob bwyd a fwyttêir, a chasgl attat; a bydd yn ymborth i ti ac iddynt hwythau.
22 Felly y gwnaeth Noah, yn ol yr hyn oll a orchymynasai Duw iddo, felly y gwnaeth efe.
Pennod VII.
1 Noah a’i deulu a’r creaduriaid byw yn myned i’r arch. 11 Dechreuad, cynnydd, a pharhâd y diluw.
Yna y dywedodd yr Arglwydd wrth Noah, Dos di, a’th holl dŷ i’r arch: canys tydi a welais i yn gyfiawn ger fy mron i yn yr oes hon.
2 O bob anifail glân y cymmeri gyd â thi bob yn saith, y gwrryw a’i fenyw; a dau o’r anifeiliaid y rhai nid ydynt lân, y gwrryw a’i fenyw:
3 O ehediaid y nefoedd hefyd, bob yn saith, yn wrryw ac yn fenyw, i gadw had yn fyw ar wyneb yr holl ddaear.
4 Oblegid wedi saith niwrnod etto, mi a wlawiaf ar y ddaear ddeugain niwrnod a deugain nos: a mi a ddileaf oddi ar wyneb y ddaear bob peth byw a’r a wneuthum i.
5 A Noah a wnaeth yn ol yr hyn oll a orchymynasai yr Arglwydd iddo.
6 Noah hefyd oedd fab chwe chàn
