hadau at frenin meibion Ammon, gan ddywedyd, Beth sydd i ti a wnelych a mi, fel y delit yn fy erbyn i ymladd yn fy ngwlad i?
º13 A brenin meibion Ammon a ddy¬wedodd wrth genhadau Jefftha, Oherwydd i Israel ddwyn fy ngwlad i pan ddaeth i fyny o’r Aifft, o Arnon hyd Jabboc, a hyd yr Iorddonen: yn awr gan hynny dod hwynt adref mcwn heddwch.
º14 A Jefftha a anfonodd drachefn genhadau at frenin meibion Ammon;
º15 Ac a ddywedodd wrtho, Fel hyn y dywed Jefftha; Ni ddug Israel dir Moab, na thir meibion Ammon:
º16 Ond pan ddaeth Israel i fyny o’r Aifft, a rhodio trwy’r anialwch, hyd y môr coch, a dyfod i Cades;
º17 Yna Israel a anfonodd genhadau at frenin Edom, gan ddywedyd. Gad i mi dramwy, atolwg, trwy dy wlad di. Ond ni wrandawodd brenin Edom. A hwy a anfonasant hefyd at frenin Moab: ond ni fynnai yntau. Felly Israel a arhosodd yn Cades. .
º18 Yna hwy a gerddasant yn yr anial¬wch, ac a amgylchynasant wlad Edom, a gwlad Moab; ac a ddaethant o du codiad haul i wlad Moab, ac a wersyllasant tu hwnt i Arnon; ac ni ddaethant o fewn terfyn Moab: canys Arnon oedd derfyn Moab.
º19 Ac Israel a anfonodd genhadau at Sehon brenin yr Amoriaid, brenin Hesbon; ac Israel a ddywedodd wrtho, Gad i ni dramwy, atolwg, trwy dy wlad di, hyd fy mangre.
º20 Ond nid ymddiriedodd Sehon i Israel fyned trwy ei derfyn ef: eithr Sehon a gasglodd ei holl bobl, a hwy a wersyllasant yn Jahas, ac efe a ymladdodd yn erbyn Israel.
º21 Ac ARGLWYDD DDUW Israel a roddodd Sehon a’i holl bobl yn llaw Israel; a hwy a’u trawsant hwynt. Felly Israel a feddiannodd holl wlad yr Amor- iaid, trigolion y wlad honno.
º22 Meddianasant hefyd holl derfynau yr Amoriaid, o Arnon hyd Jabboc, ac o’r anialwch hyd yr Iorddonen.
º23 Felly yn awr, ARGLWYDD DDUW ‘Israel a fwriodd yr Amoriaid allan o flaen ei bobl Israel: gan hynny ai tydi a’i meddiannit hi?
º24 Oni feddienni di yr hyn a roddo Cemos dy dduw i ti i’w feddiannu? Felly yr hyn oll a oresgynno yr ARGLWYDD ein Duw o’n blaen ni a feddiannwn ninnau.
º25 Ac yn awr, a wyt ti yn well na Balac mab Sippor, brenin Moab? a ymrysonodd efe erioed ag Israel, neu gan ymladd â ymladdodd efe i’w herbyn hwy?
º26 Pan oedd Israel yn trigo yn Hesbon a’i threfydd, ac yn Aroer a’i threfydd, ac
yn yr holl ddinasoedd y hai sydd wrth derfynau Arnon, dri chan mlynedd; paham nad achubasoch- hwynt y pryd hwnnw?
º27 Am hynny ni phechais i yn dy erbyn di; ond yr ydwyt ti yn gwneuthur i-am a mi, gan ymladd yn fy erbyn i; yr ARGLWYDD Farnwr a farno heddiw rhwng meibion Israel a meibion Ammon.
º28 Er hynny ni wrandawodd brenin meibion Ammon ar eiriau Jefftha, y rhai a anfonodd efe ato.
º29 Yna y daeth ysbryd yr ARGLWYDD ar Jefftha; ac efe a aeth dros Gilead a Manasse; ac a aeth dros Mispa Gilead, ac o Mispa Gilead yr aeth efe drosodd at feibion Ammon.
º30 A Jefftha a addunedodd adduned i’r ARGLWYDD, ac a ddywedodd, Os gan roddi y rhoddi di feibion Ammon yn fy llaw i;
º31 Yna yr hwn a ddelo allan o ddrysau fy nhŷ i’m cyfarfod, pan ddychwelwyf mewn heddwch oddi wrth feibion Ammon, a fydd eiddo yr ARGLWYDD, a mi a’i hoffrymaf ef yn boethoffrwm.
º32 Felly Jefftha a aeth drosodd at leibion Ammon i ymladd yn eu herbyn, a’r ARGLWYDD a’u rhoddodd hwynt yn ei law ef.
º33 Ac efe a’u trawodd hwynt o Aroer hyd oni ddelych di i Minnith, sef ugain d mas, a hyd wastadedd y gwinllannoedd, .’i lladdfa fawr iawn. Felly y darostyng-wyd meibion Ammon o flaen meibion Israel.
º34 A Jefftha a ddaeth i Mispa i’w dy ei hun: ac wele ei ferch yn dyfod allan i’w gyfarfod âthympanau, ac a dawnsiau’; a hi oedd ei unig etifedd ef; nid oedd ganddo na mab na merch ond hyhi.
º35 A phan welodd efe hi, efe a rwygodd ei ddillad, ac ddywedodd. Ah! ah! fy inerch, gan ddarostwng y darostyngaist li, ti hefyd wyt un
