weision, ac ar dy bobl; fel y gwypech nad oes gyffelyb i mi yn yr holl ddaear.
15 O herwydd yn awr, mi a estynnaf fy llaw, ac a’th darawaf di a’th bobl â haint y nodau; a thi a dorrir ymaith oddi ar y ddaear.
16 Ac yn ddïau er mwyn hyn y’th gyfodais di, i ddangos i ti fy nerth; ac fel y myneger fy enw trwy yr holl ddaear.
17 A wyt ti yn ymddyrchafu ar fy mhobl etto, heb eu gollwng hwynt ymaith?
18 Wele, mi a wlawiaf ynghylch yr amser yma y fory genllysg trymion iawn; y rhai ni bu eu bath yn yr Aipht, o’r dydd y sylfaenwyd hi, hyd yr awr hon.
19 Anfon gan hynny yn awr, casgl dy anifeiliaid, a phob dim a’r y sydd i ti yn y maes: phob dyn ac anifail a gaffer yn y maes, ac nis dyger i dŷ, y disgyn y cenllysg arnynt, a byddant feirw.
20 Yr hwn a ofnodd air yr Arglwydd o weision Pharb, a yrrodd ei weision a’i anifeiliaid i dai;
21 A’r hwn nid ystyriodd air yr Arglwydd, a adawodd ei weision a’i anifeiliaid yn y maes.
22 A’r Arglwydd a ddywedddd wrth Moses, Estyn dy law tu a’r nefoedd, fel y byddo cenllysg yn holl wlad yr Aipht, ar ddyn ac ar anifail, ac ar holl lysiau y maes, o fewn tir yr Aipht.
23 A Moses a estynnodd ei wïalen tu a’r nefoedd: a’r Arglwydd a roddodd daranau a chenllysg, a’r tân a gerddodd ar hyd y ddaear; a chafododd yr Arglwydd genllysg ar dir yr Aipht.
24 Felly yr ydoedd cenllysg, a thân yn ymgymmeryd y’nghanol y cenllysg, yn flin iawn, yr hwn ni bu ei fath yn holl wlad yr Aipht, er pan ydoedd yn genhedlaeth.
25 A’r cenllysg a gurodd, trwy holl wlad yr Aipht, gwbl a’r oedd yn y maes, yn ddyn ac yn anifail: y cenllysg hefyd a gurodd holl lysiau y maes, ac a ddrylliodd holl goed y maes.
26 Yn unig y’ngwlad Gosen, yr hon yr ydoedd meibion Israel ynddi, nid oedd dim cenllysg.
27 ¶ A Pharaoh a anfonodd, ac a alwodd ar Moses ac Aaron, ac a ddywedodd wrthynt, Pechais y waith hon; yr Arglwydd sydd gyfiawn, a minnau a’m pobl yn annuwiol.
28 Gweddïwch ar yr Arglwydd (canys digon yw hyn) na byddo taranau Duw na chenllysg; a mi a’ch gollyngaf, ac ni arhoswch yn hŵy.
29 A dywedodd Moses wrtho, Pan elwyf allan o’r ddinas mi a ledaf fy nwylaw at yr Arglwydd: a’r taranau a beidiant, a’r cenllysg ni bydd mwy, fel y gwypych mai yr Arglwydd bïau y ddaear.
30 Ond mi a wn nad wyt ti etto, na’th weision, yn ofni wyneb yr Arglwydd Dduw.
31 A’r llin a’r haidd a gurwyd, canys yr haidd oedd wedi hedeg, a’r llin wedi hadu:
32 A’r gwenith a’r rhŷg ni churwyd; o herwydd diweddar oeddynt hwy.
33 A Moses a aeth oddi wrth Pharaoh allan o’r ddinas, ac a ledodd ei ddwylaw at yr Arglwydd; a’r taranau a’r cenllysg a beidiasant, ac ni thywalltwyd glaw ar y ddaear.
34 A phan welodd Pharaoh beidio o’r glaw, a’r cenllysg, a’r taranau, efe a chwanegodd bechu; ac a galedodd ei galon, efe a’i weision.
35 A chaledwyd calon Pharaoh, ac ni ollyngai efe feibion Israel ymaith, megis y llefarasai yr Arglwydd trwy law Moses.
PENNOD X.
1 Duw yn bygwth anfon locustiaid. 7 Pharaoh, ar ddeisyfiad ei weision, yn lled-foddlawn i’r Israeliaid fyned ymaith. 12 Pla y locustiaid. 16 Pharaoh yn ymbil â Moses. 21 Pla y tywyllwch anferthol. 24 Pharaoh yn ymbil â Moses: 27 etto efe a galon-galedir.
A dywedodd yr Arglwydd wrth Moses, Dos at Pharaoh: o herwydd mi a galedais ei galon ef, a chalon ei weision; fel y dangoswn fy arwyddion hyn yn ei ŵydd ef:
2 Ac fel y mynegit wrth dy fab, a mab dy fab, yr hyn a wneuthum yn yr Aipht; a’m harwyddion a wneuthum yn eu plith hwynt; ac y gwypoch mai myfi yw yr Arglwydd.
3 A daeth Moses ac Aaron i mewn at Pharaoh, a dywedasant wrtho, Fel hyn y dywedodd Arglwydd Dduw yr Hebreaid; Pa hyd y gwrthodi ymostwng ger fy mron? gollwng ymaith fy mhobl, fel y’m gwasanaethont.
4 O herwydd os ti a wrthodi ollwng fy mhobl, wele, y fory y dygaf locustiaid i’th fro;
5 A hwynt-hwy a orchuddiant wyneb y ddaear, fel na allo un weled y
