Y Medley Cymraeg (Mynyddog)

Fel 'roeddwn yn rhodio ar doriad y wawrddydd,

Pan ganai yr adar yn felus a llon,

Pan dyfai’r blodionos ar gloddiau y dolydd,

A'r gwlith ar eu gruddiau o amgylch Llwyn Onn,

'Roedd geneth yn godro yn ddifyr tan ganu,

A nesais i weled pwy ydoedd y ferch,

A gwelwn Ferch Megan ei hun

Mor iached a’r rhosyn,

A’i llygaid yn dân o fywyd a serch;

’Roedd adar y llwyn

Yn tewi i wrando

Er clywed y gân a ganai fel

Hen ferch yn gwau ei hosan,

Ar hyd y nos,

A’i gweill bach glic glic yn clecian

Ar hyd y nos,

Canai’r gath ar ben y pentan,

Canai hithau ganig ddiddan,

Tra y canai’r gwynt tu allan

Ar hyd y nos;

Rhedai’i meddwl tra yn canu

At wroldeb yr hen Gymry

Pan oedd gwaedlyd y gyflafan,

Gan wŷr Harlech ruthrent allan

Nes adseiniai bryniau anian

Floedd y rhain i’r gâd;

Benyr grogent ar hen greigiau,

A neuaddoedd y mynyddau

Ail ddywedent y bloeddiadau

Dros ein hanwyl wlad;

Rhuthrent tua’r dyffryn,

Gledd yng nghledd â’r gelyn,

Gwŷr mewn gwaedd oedd gylch eu traed

Ynghanol braw a dychryn,

Nes y Gelyn giliai ar Nos Galan,

Fa la la, &c.,

Ac aeth pawb i’w fwth ei hunan,

Fa la la, &c.,

Tynnu diliau tannau’r delyn,

Fa la la, &c.,

Wnaent i’w gilydd heb un gelyn,

Fa la la, &c.

Chwef. 18, 1872.