Y Siswrn/Ganig

Y Siswrn

gan Daniel Owen

Canig

( Efelychiad o John Gay.)

E chwythai'r gwynt yn ffyrnig,
Dyrchafai tonau'r aig,
Tra geneth ledorweddai
Ar uchaf gopa'r graig:
Ei gwedd oedd wyllt a gwelw,
Fel calchen wen—a'i gwallt
A chwifiai yn y dymestl,
Uwchben yr eigion hallt.

"Aeth blwyddyn gyfan heibio,
A rhagor ddeng-nydd du;
Paham yr eist, f'anwylyd,
I'r moroedd creulon cry'?
Dystawa, paid â'th gynhwrf,
O fôr, gâd hedd i'w fron;
Ah! beth yw'th donau mawrion
Wrth donau'r fynwes hon.

"Brawycha y marsiandwr
Pan glyw y dymestl gref;
Ond colli fy anwylyd
Sydd fwy na'i golled ef:
Os lluchir di ar lanau
Yr aur a'r perlau pell,
Cei gyfoethocach geneth,
Ond neb a'th gâr yn well.

"Dywedant na wnaed unpeth
Yn ofer gan yr Ior,—
I beth y gwnaed y creigiau,
Dan donau mawr y môr?
Ni chenfydd neb y creigiau,
A llechant dan y lli',
Sy'n ddystryw i f'anwylyd,
A chwerw gri i mi?"

Fel hyn am ei hanwylyd
Cwynfanai' llwythog fron,
Pob chwa y rhoe ochenaid,
A deigryn am bob ton;
A phan gyfododd, gwelai
Ei gorff yn nofio i'r lan!
Ac megis lili—hithau
A drengodd yn y fan!