Y Wawr

gan Dafydd ap Gwilym

Uchel y bûm yn ochi,

Echnos y bu hirnos hi,

Echnos, dyn goleudlos gŵyl,

Wythnos fu unnos f’annwyl,

A bernos medd y beirniad,

A bair gwen heb ungair gwad.

Neithiwyr y bûm mewn uthur bwyll,

Nyf gain gyda nef gannwyll,

Yn mynnu tâl am anun,

Yn arnl barch yn ymyl bun.

Pan oedd ffyrfaf fy ngafael,

A gorau mhwynt gwren ei hael,

Uchaf len awch aflonydd,

Och wir Dduw nachaf wawr ddydd.

“Cyfod,” eb gewn len liwloyw,

“Cêl hyn, weldyna’r coel hoyw,

Deigr anial dy garennydd,

Dos i ddiawl, weldiso ddydd.”

“Hirfan dda hwyr fain ddiell,

Hyn nid gwir, hynny neud gwell,

Lleuad a roes Duw Llywydd,

A sêr yn ei chylch y sydd,

Hyn o dodaf henw didyb,

Honno y sydd dydd o dyb.”

“Gair honnaid, pei gwir hynny,

Paham y cân y frân fry ?”

“Pryfed y sydd yn profi,

Lluddio ei hun, ei lladd hi.”

“Mae cŵn dan lef ny dref draw

Ag eraill yn ymguraw.”

“Coelia fy nâg yn agos,

Cyni a wna cŵn y nos.”

“Paid â’th esgusawd wawdwas,

Pell boen a fynaig pwyll bas,

Wrth gael taith anthaith unrhyw,

Antur i’th ddydd anterth yw.

Er Crist, cyfod yn ddistaw,

Ac agor y dromddor draw,

Rhyfras camau y ddeadroed

Rhydaer yw’r cŵn, rhed i’r coed.”

“Ochan Nid pell y gelli,

A chynt wyf finnau no chi,

Oni’m gŵyl ffel ni’m delir,

O rhan Duw, ar hyn o dir.”

“Dywed di, fardd diwyd da,

Er Duw ym o doi yma.”

“Deuaf, mi yw dy oes,

Diau, ‘y nyn, o daw nos.”