VII
NEIDIO
WEDI stori dyn y lleuad paham na fedrent leisio siarad bu llonyddwch a myfyrdod hir. Mewn ogof fawr, dan gysgod un o'r mynyddoedd yr oeddynt, fel y gwyddoch, rhag ofn y cawodydd cerryg, ogof heb na ffrwd ddwfr, na llyffant, na malwen, nac ystlum, na hyd yn oed ddeilen rhedynen o'i mewn. Edrychasant tua genau'r ogof, a gwelsant ei bod yn bur oleu. Cododd Dic ar ei draed, ac aeth ymlaen i edrych, a gwelodd fod yr haul wedi codi.
Beth pe tasen ni'n mynd i weld tipyn o gwmpas, Rhys Llwyd?" eb ef. "Mae cymint i'w weld fel y daw hi'n nos cyn i ni hanner gweld yr hyn sydd i'w weld."
"Mi fydd dipyn eto cyn nosi," ebe'r dyn, 'wyddost ti be ydi hyd diwrnod yn y lleuad yma ? —pythefnos."
'Rargien fawr," ebe Moses, "dydi plant ddim yn mynd i'r ysgol, tybed, am y rhan fwya o bythefnos, heb symud odd 'no; a wedyn i'r Seiat,—wel, dene Seiat am awr mewn diwrnod o beder awr ar hugien,—mi fase hynny'n gymint â pheder awr ar ddeg allan o ddiwrnod o bythefnos. Ydi'r Seiat yn para yma am beder awr ar ddeg?"
