Barddoniaeth Goronwy Owen (gol Llyfrbryf)/Englynion i Dduw, 1741
| ← Nodweddion ei Farddoniaeth | Barddoniaeth Goronwy Owen gan Goronwy Owen golygwyd gan Isaac Foulkes |
Calendr y Carwr → |
BARDDONIAETH
GORONWY OWEN.
ENGLYNION I DDUW.
A ganwyd ychydig cyn myned i Rydychen, 1741.
Duw Tad, un (o'th rad) a thri,—Duw anwyl,
Daionus dy berchi;
Duw unig y daioni,
Clau yw fy nghred—clyw fy nghri.
Dy eiriau, Ion clau, clywais,—yn addo
Noddi pawb a'th ymgais;
Ymagored (mi gurais)
Y Nef wrth fy llef a'm llais.
Gellaist (i'th nerthog allu—nid yw boen)
Wneud y byd a'i brynu,
Yn D'wysog, un Duw Iesu,
Ti sydd, Ti fydd, Ti a fu.
Da gwyddost wrando gweddi—Dy weision,
Dewisaist eu noddi;
A minau wyf, o mynni,
Duw Iesu dêg, dy was Di.
Gwaelaidd gynt yn bugeilio—fu Moesen[1]
Ym maesydd hen Jethro;
Di roddaist hyder iddo,
A braint, a rheolaeth bro.
A'r Salmydd, cynydd[2] Duw cu,— cof ydyw,
Cyfodaist i fynu;
O fugail, heb ryfygu,
Aeth Dafydd yn llywydd llu.
Minau, Duw Nef, o mynni,—anerchaf
Hyn o archiad iti;
Bod yn fugail cail[3] Celi[4];
A doed im' dy eglwys Di.
Ni cheisiaf gan Naf o nefoedd—gyfoeth,
Na gofal breninoedd;
Ond arail[5] ŵyn ei diroedd,
Duw a'i gwnel, a digon oedd.
(A bendigaid fo'i enw, fo'i gwnaeth)