Caniadau Barlwydon Llyfr 1/Cymru a Garaf

← Priodas y Duc of York a'r Dywysoges May

Caniadau Barlwydon Llyfr 1

gan Robert John Davies (Barlwydon)

CYMRU A GARAF.

CYMRU A GARAF, fy hen wlad odidog,
Eden y Cymro yn ddiau wyt ti,
Aelwyd lle magwyd fy nhadau ardderchog,
Cartref enwogion ac arwyr o fri;
Erch gledd dialedd fu'n noeth yn dy wyneb,
Gwaed dy wroniaid fu'n lliwio dy rudd;
Erys dy gestyll yn dystion trychineb,
Cwynfan mae'r Brython a'i delyn yn brudd.

Cymru a GARAF, magwrfa prydferthion
Heirdd ei mynyddoedd a'i chreigiau llawn swyn,
Cestyll hen anian fu'n gwylio gelynion,
Cartref yr awel a gerddi y brwyn.
Caraf y WYDDFA fu'n dyst o bob gormes,
Tŵr amddiffynol fy nghartref erioed;
Gorwedd mae'r cymyl fel plant ar ei mynwes,
Chwery'r aberoedd o amgylch ei throed.

Cymru a GARAF, mae natur haelionus
Yn gwisgo pob dyffryn mor brydferth a hardd;
Dolydd meillionog, a chymoedd rhamantus
Enyn hyawdledd yn nhelyn y bardd.
Gloewon aforydd, a'i rheieidr ewynog,
Ei llynau yn dlysau addurnant ei bron,
Murmur ei nentydd sydd fiwsig cyfoethog,
Ei chwäon perorol wna'm hysbryd yn llon.

CYMRU A GARAF,—hoff fangre y beirddion,
Plethwyr hen gerddi godidog fy ngwlad:
Yr awen Gymroaidd a'i thlws gynghaneddion
Leinw bob cwmwd gan swynol fwynhad.
"Gwlad y gân," ydwyt ti, Gymru berorol,
Canu mae'th feibion cerddorol eu nwyf,
Megis telynau paradwys adlonol
Swynant fy nghlustiau lle bynag y bwyf.

Gymru a GARAF, nid am mai dy filwyr
Ymladdodd dy frwydrau a'r pylor a'r cledd;
Caraf di, Gymru, yn fwy am dy arwyr
A'th ddysgodd i feddwl,—newidiodd dy wedd.
Caraf di, Gymru, am ddeffro i'th hawliau,
A phaham, fy mam-wlad y cysgaist cyhyd?
Dy darian yw 'th feibion dysgedig eu doniau,
A chewri'r dyfodol sy'n awr yn dy gryd.

Cymru a GARAF,—edmygaf ei meibion,
Gerfiant eu henwau yn uchder y graig;
Erys eu hanes ymhlith anfarwolion,
Tra berwa dialedd ar wefus yr aig.
Megis ei chreigiau yn tori'r cymylau,
Felly aed Cymru trwy'r rhwystrau i gyd,
Bydded ei henw ar lenni yr oesau,
Yn Gymru addolgar,—yn Eden y byd.

Nodiadau