Dyddanwch yr Aelwyd/Cwyn Cariad

Dyddanwch yr Aelwyd

gan Hughes a'i Fab, Wrecsam

CWYN CARIAD.

F'ANWYL ferch, delw'm sereh, clyw anerch clwy enaid
Tro'ist yn ddu'r cariad cu , a chanu'n ochenaid;
A oedd un llaw drwy'r dref draw i nharaw'n anhirion?
A oedd yn mhléth, at y peth, ddwrn yr eneth union?
Yn wir dy wg dagrau ddŵg i'r golwg o'r galon,
Oni chaf hêdd af i'm bêdd i orwedd yn wirion.

P'le mae'r grêd, gofus gêd, adduned oedd anwyl?
Ai sî a siom yr ammod drom unasom ryw noswyl?
P'le mae'r drem, fel gwawr gem, a luniem dan lwynydd
Torai'n syn swyn y llyn, y delyn, a'r dôlydd:
Yn iach i'th wedd, mi wela' medd, wan agwedd yn agor
Dywed di fy mùn imi,a wyli ar fy elor?
Pan weli sail y bèdd, a'r dail ar adail mor hoywdeg,
Ac uwch y tir, ysgrif hir, o'r gwir ar y garreg,
Mai d'achos di, greulon gri, fy gwelwi'r fau galon;
Ai dyma'r pryd, daw gynta'i gyd, iaith hyfryd o'th ddwy fron?
Gorchwyl gwan, rho'i llef drwy'r llan, troi'r fan yn afonydd
Rhy hwyr serch, felly ferch i'm llanerch bydd llonydd.

—ALUN.

Nodiadau