Dyddanwch yr Aelwyd/Ty fy Nhad

Dyddanwch yr Aelwyd

gan Hughes a'i Fab, Wrecsam

TY FY NHAD.

'Nol treulio blin flynyddau maith,
Fel crwydryn o fy ngwlad,
O pa mor hyfryd dechreu taith,
Tua thawel dŷ fy nhad;
Can's yn ei bwys mae llwyni glas,
Ac adar hoff eu can,
A roesant gynt i'm horiau flas
Wyf 'nawr yn golli'n lan.

Y galon oedd yn ddewr fel dùr,
A chryf ar faes y gwàed,

A gryna fel y ddalen ir,
Wrth weled tŷ fy nhad;
Mi wela'r drws, mi wela'r faingc,
A'r 'stol fawr bedair tro'd,
Ond nid wy'n clywed tyner gâingc
Fy mam wrth droi ei rhòd.

Pa fodd y gallaf fynd ýw clyw,
Pa fodd y rhoddaf gam?
Ac os danghosaf' mod yn fyw,
Pwy ddengys' nhad a mam?
Tynghebaf chwi à thyner gais,
Gartrefol adar bach,
I roi arwydd llon éich llais,
Eu bod hwy'n fyw ac iach.

Mae'r mwg yn wyn o'r simne gul,
Yn taenu gwres trwy'm gwa'd,
Ond gwell f'ai genyf weithiau fil,
Wel'd copa gwyn fy nhad;
I b'le'r aeth pob rhyw wyneb llon?
B'le'r aeth y llysiau mwyn?
A yrwyd pawb hyd daear don,
Fel fi, heb nyth ra llwyn?

Mi wela 'ngorgi bach yn fyw,
A'i groen yn dyn a thlws;
A dacw'r hen berchenog syw
Yn agor iddo'r drws:
O clywch, hen ŵr, un gair gen'i,
Cyn troioch yn eich ol,
Os nad yw'ch ty yn llai na bu,
Awn iddo gol yn nghôl

Nodiadau