Gwaith Huw Morus/Cân y Weddw

Gwaith Huw Morus

gan Huw Morus (Eos Ceiriog)

golygwyd gan Owen Morgan Edwards

CAN Y WEDDW.
Gwen Owens yn galaru am i Gwr.
Tôn,—"ANODD YMADEL."

Fy ffrins a'm cymdeithion, yn dirion gwrandewch,
Holl feddwl fy mynwes ar gyffes y gewch,
Fy nghyflwr ystyriwch, 'mofynnwch yn fwyn,
Mai Duw sydd yn rhoddi daioni, ac yn dwyn.

Yn nyddie fy ifienctid di-fewid y fum,
Diofal, diafiach, gwae bellach, gwybûm
Nad ydoedd diddanwch yn dristwch y droes,
Ond peth darfodedig drwy lithrig drael oes.

Bum ysgafn droed wisgi, yn heini fy nhaith,
Chwimwth, a cheimied f ymweled am waith,
Yrwan yn gorwedd yn llesgedd fy llun,
Heb allu yn fy ngwely fy helpu fy hun.

Er colli fy iechyd, oedd wynfyd i ddyn
I'm porthi ac i'm dofi fel dafad ynglŷn;
Yr ydw i'n fodlongar dan garchar Duw caeth,
Ond colli 'ngwr priod oedd ddiwrnod oedd waeth.

Tri deg o flynyddoedd ar gyhoedd yn gu,
Ac wyth yn ychwaneg yn burdeg y bu
Yn cadw i byriodas, gu urddas, yn glau,
Drwy gariad ymlyniad, un dyniad a dau.

Nid rhaid imi ddeudyd y gwynfyd y ges,
Mae digon a wyddant y llwyddiant a'r lles,
Er maint fy nghyflawnder o'm cader i'm cell,
Roedd mwynder f' anwylyd bob munud yn well.

Pob peth a chwenyches a gofies i gael,
A pheredd ymgeledd dda weddedd ddi-wael,
Roedd hyn yn rhy fychan i ddiddan fwyn dda,
Heb gwmni Sion Arthur naws cysur nis ca.

Er maint i ffyddlonder a'i gellwer yn gall,
A'i ofal, a'i wyllys da bwyllus di-ball,
Rhyfedda rhyfeddod a nychdod di-nwy,
Na hollte fy nghalon heddychlon yn ddwy.

Rhyfeddu fy hunan yrwan yr wy,
Rhwng gwendid a galar, anghlaiar y nghlwy,
Pa fodd wrth heneiddio, marweiddio mor wan,
Y ceres fodlonrwydd mor hylwydd fy rhan.

Duw a roes bower di-brinder a bri,
A dyn a roes gerydd o gariad i mi,
A chalon fodlongar, dioddefgar i'w ddwyn,
Dedwydda dedwyddyd fydd i ddiodde er i fwyn.

I'r Arglwydd rwy'n diolch, a'm dwylo ynghyd,
Am roi imi fodlonrwydd heb arwydd i'r byd,
Duw cyfion a'm cofio, yn y cyflwr yr wy,
Nid gweddus im gwyno a dymuno dim mwy.

Caniadodd yr Arglwydd, drwy aflwydd di-ri,
Gystuddio lob hefyd, oedd ddau-well na m'fi,
I ffydd ni ddiffodded, er blined i bla,
A maint i golledion, i ddynion, a'i dda.

Bodloni, a chydnabod, er nychdod, y wna,
Nad ydi Duw'n f' erbyn, mae'n f'arbed i'n dda;
Er pallu 'm diwallu, fy helpu fy hun,
Mae'm lant i'm didd nu, a'm teulu'n gytun.

Ni ddarfu fy ngobeth er darfod fy nerth,
Ac er na cheir iechyd un munud o werth,
I esmwytho ar bob trallod rwy'n gwybod y gwir,
Fod addo Duw'n dirion, nid erys yn hir.

Lle bo dioddefgarwch, diddanwch y ddaw,
Mae Crist yn drugarog alluog bob llaw;
A'm ffydd yn gyfforddus rho ffarwel i chwi,
Pan fynno Duw deled i ymweled â mi.

Nodiadau