Gwaith S.R./Cwyn a Chysur Henaint

Gwaith S.R.

gan Samuel Roberts (S.R.)

CWYN A CHYSUR HENAINT

Ymgiliodd y gaeaf, mae'r gwanwyn yn gwenu,
Mae'r oenig yn neidio, a'r durtur yn canu;
Mae'r coedydd, a'r dolydd, a'r gerddi'n blodeuo;
A minnau gan nychdod a henaint yn gwywo.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,
Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.

Mae'r i'enctid o'm hamgylch yn heinyf a chryfion,
Yn wridog eu gruddiau, yn llawen eu calon,
Yn siriol gyd-rodio’n finteioedd diddanus,
A minnau fy hunan yn llesg a methiannus.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,
Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.

Bu amser,'rwy'n cofio, pan gynt 'roeddwn innau
Mor heinyf, a bywiog, a gwridog a hwythau,
A'm dwyfron yn llawen, a'm cân yn soniarus;
Ond ciliodd fel cysgod, fy hafddydd diddanus.
Mae f'einoes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,
Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.

Diangodd holl dirion gymdeithion fy mebyd,
O gyrraedd marwoldeb, i dawel fro gwynfyd;
A minnau, heb gymar, adawyd fy hunan.
Mae'm calon, gan hiraeth, yn rhy lesg i gwynfan.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,
Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.

Mae ceidwad y babell gan wendid yn crynu,
A'r heinyf wyr cryfion yn awr yn cyd-grymu;
Swn isel, wrth falu, wna'r felin fethedig,
Ychydig yw'r meini, ac oll yn sigledig.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,
Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.

Y gloewon ffenestri gan lenni dywyllwyd,
A llydain byrth mwyniant gan henaint a gauwyd;
Y cwsg a lwyr gilia wrth lais yr aderyn,
A baich ar yr ysgwydd fydd ceiliog y rhedyn.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,
Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.

Holl ferched cerddoriaeth ar unwaith ostyngir,
A phopeth, wrth araf ymlwybro, a ofn;

Mae chwant wedi pallu,'does dim rydd ddiddanwch,
Diflannodd pob seren dan ddulen tywyllwch.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,
Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.

Y cawg aur a'r piser yn fuan a ddryllir,
Y llinyn ariannaidd a'r olwyn a dorrir;
Ychydig sy'n aros o flodau'r pren almon;
Dadfeilio mae'r babell, llewygu mae'r galon.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,
Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.

Hosanna!—'Rwyn teimlo fy llesg gorff yn datod,
Mae'n addfed o'r diwedd i fyned i'w feddrod;
Caiff gysgu heb ddychryn, dros ronyn, yn dawel,
Nes hyfryd ddihuno wrth floedd yr archangel.
Ac yna, heb lygredd, caiff godi'n dra siriol,
I ddedwydd deyrnasu mewn i'enctid tragwyddol.

Ar edyn angylaidd, heb lesgedd na methiant,
Caf esgyn i dawel ororau gogoniant,
I dderbyn y palmwydd, y delyn, a'r goron,
A chlywed peroriaeth nefolaidd gantorion;
Ac yna caf brofi'r gymdeithas a'r gwleddoedd
Sy'n bythol goroni dedwyddwch y nefoedd.