Telyn Dyfi/Marwolaeth Rahel

Telyn Dyfi

gan Daniel Silvan Evans

XIV.
MARWOLAETH RAHEL.

'A Rahel a fu farw, ac a gladdwyd yn y ffordd i Ephrath.'— Gen. xxxv. 19.

CWSG Rahel draw yn Ephrath dir,
O dan ei phrudd dderwen wylofus;
A hulio mae'r dywarchen ir
Yr wyneb teg a'r fron gariadus.

Daw gwanwyn, cân yr adar mwyn,
A chwardd y friallen a'r rhosyn;
Ond Rahel byth ni theimla swyn
Caniadau'r berth, na blodau'r dyffryn.

Gyr haf ei des i chwareu'n chwai,
A dawnsia'r llancesau Iddewig;
Ond Rahel sy'n ei glwth o glai,
Heb gofio neb, yn anghofiedig.

Daw'r hydref, gan addfedu'r yd,
A llenwi y fro â llawenydd;
Ond tympan Rahel aeth yn fud,
Ai chân ni lonycha'r diwedydd.

Y gauaf oer ei wyntoedd chwyth,
Ac erchyll y rhua'r enawel;
Ond holl ystormydd daiar byth
Ni thorant dawelwch hun Rahel.

Mal hyn, heb wybod iddi, y
Tymmorau'n olynol a dreiglant;
A'i bron ni ddawr am neb o'r llu
O'i deutu yn angeu a hunant.

Ond-gwawria rhyw fendigaid ddydd
(Dychymmyg ni fedr ei ddarlunio),
Pan waeddir, Amser mwy ni bydd!'
A phaid y tymmorau â'u treiglo.

Ië, gwawria dydd, dydd llawn o hedd,
Pan ddryllir cadwynau marwolion;
A deffry Rahel, gad y bedd,
Ac esgyn i gylch y nefolion.

Nodiadau