Telyn Dyfi/Y Gofwy Barnol

Telyn Dyfi

gan Daniel Silvan Evans

IV.
Y GOFWY BARNOL.

'Wele yr Arglwydd yn dyfod allan o'i fangre, i ymweled ag anwiredd preswylwyr y ddaiar.'—Esa. xxvi. 21.

MEWN trym-loes y ffoisom o neuadd ein tadau,
Yr estron a ddamsang ein mynor gynteddau;
Y corwynt â'i anadl ein henw a ddeifiodd,
A chasnur Iehofah i'r llwch a'n maluriodd.

O'i fangre daeth allan, a'i fraich mewn digllonedd
Diosgodd, i gospi gweddillion anwiredd;
Disgynodd, a distryw o'i flaen a ymdaenodd,
A'i soriant, yn llosgi fel tân, a'n difaodd.

Ei wisg oedd y fellten, a'i lais oedd y daran,
A'r goleu anhygyrch oedd iddo'n ddirgelfan:
Yng nghaddug y ddunos y nen a ymguddiodd,
A'r ddaiar, gan grynu fel deilen, a grynodd.

Merch Iudah pa hired bydd gwlybion dy ruddiau,
A'th blant yn alltudion o wlad eu cyndadau?
Pa bryd daw'r gogoniant fu'n toi Bryn Arabia
I arwain dy grwydriaid at ffrydiau Siloa?

Nodiadau