A gaf fi daflu ymaith
Y ddwyffon hyn cyn hir?
Fe fyddai hyny'n gysur,
O byddai , byddai'n wir;
A gaf fi fendio eto
I chwareu gyda'm plant,
I ddysgu Johnny gerdded,
A'i helpu dros y pant?
A ddaw y dydd caf rodio
Yn nghwmni f'anwyl Ann?
A ddaw y fath hapusrwydd
Byth eto i fy rhan?
A gaf fi fendio eto,
I fyn'd i dŷ fy Nuw,—
I glywed yr Efengyl,
A gwirioneddau gwiw?
A ddaw y dydd caf arwain
Fy mhlant i dy fy Nhad,
A'u rhoddi ar llwybr
I fyn'd i'r hyfryd wlad?
O ! Arglwydd, ti a wyddost
Yr holl ddirgelion mawr,
Ti wyddost a gaf eto
Byth iechyd ar y llawr;
Tydi yw'r Meddyg mwya',
Ac yn dy law mae'r hawl,
Beth bynag fydd fy nhynged,
Mi roddaf iti fawl.
|
Cyflwynedig i Mr. J. W. Jones (Andronicus) yn ei gystudd, mewn atebiad i'w linellau, "A gaf fi fendio eto," yn y Genedl Gymreig.
Cei, cei, cei "fendio eto,"
A byddi "megis cynt"
"Yn sionc dy droed, yn iach dy wedd,"
Yn myned ar dy hynt ;"
|
