HYMN II.
Mawl i GRIST am ei Eiriolaeth.
1 O'R holl gadwedig lu, fy'n teithio i Salem lân,
Myfi yw'r mwya' du ar bawb yn dwyn y bla'n:
Tragwyddol ras, na bu 'fai'm nyth
Mewn cadwyn byth, yn uffern dân.
2 Er hyn nid ofnaf mwy, er cynddrwg yw fy ngwedd,
Ca's pechod farwol glwy' gan IESU glân a'i gledd':
Mae'r ddraig yn triw dan draed fy NGHRIST,
Mae I'm henaid trist dragwyddol hedd.
3 Efe yw'm Meichiau mawr o flaen gorfeddfainge Ion.
Sy'n eiriol bob yr awr, gan gofio ei ddirfawr boen:
Pa'm'r ofnaf mwy? mae'n llifo maes
I orfedd gras bur waed yr Oen.
4 Mae briw y biccell fain, a thyllau'r hoelion dur,
Ac ôl y goron ddrain, a chwysau'r groes a'i chur,
Yn dadleu nerth cyfiawnder Naf,
Dros fenaid claf am heddwch pur.
5 Dioddefaint IESU GRIST orchfygodd lid Duw Ion,
Pob peth ry'm henaid trist, wrth feddwl am ei boen:
Fy unig sail y bydd e'n Dduw,
Im' tra fwy byw fy ngwaed yr Oen.
HYMN III.
Hiraeth am weled Dydd Ymddattediad.
YN ddisaw disgwyl f' enaid prudd, |
