Mud yw'r aelwyd lle chwareuaist,
Ac y plethaist gyda'r plant
Dy ganiadau mwynion, seinber,
Taro pob rhyw dyner dant;
Mae dy delyn wedi rhydu
Yma, yn y llety llaith,
Lle nad oes it gyfran mwyach
O gyfeillach, gwobr, na gwaith.
Cefaist enw yn nhy'r Arglwydd,
O fewn ei lân fagwyrydd fe;
Ond ehedaist ffwrdd ar fyrder
At y nifer sy yn y Ne;
Yr oedd nodau ffydd a chariad
Yn dy holl nodweddiad di;
Ac ymddiried d'enaid uniawn
Ar yr Iawn fu ar Galfari.
Ffarwel iti! Rwy'n dy alael
Yma, yn dy dawel dy;
Charles a'i frodyr sy'n gym'dogion
Iti yn y ddaear ddu;
Esmwyth hunwch yn y beddrod,
Islaw dyrnod trallod trist;
Cewch o'r dyfnder adgyfodi,
Yn nyfodiad Iesu Grist.
Yn wir, tyred, Arglwydd Iesu,
D'achos fo'n ymdedu 'mlaen;
Casgla 'nghyd rifedi d'eiddo,
Yna dyro'r byd ar dân:
Marchog ar y cerub—tyred
Mewn buddugol rwysgfawr wedd;
Barna'r bydoedd wrth y llyfrau,
A bydd angau i angau a'r bedd
