MIS MAI.
𝕸AE dydd gogoniant anian yn neshau.
Ymdrwsio yn ei gwisgoedd gwychaf mae
O flaen toddedig ddrych y wybren hardd,
Ac yn amrywiaeth ei phrydferthion chwardd.
Mor ŵyl y sylla llygaid hoff y dydd
Ar bethau uwch a chryfach na hwynt hwy,
A'r rhosyn diymhongar prydferth sydd
Yn moes-ymgrymn i lysiau llai a mwy:
Mae'r ŵyn yn difyr chwarae ar y fron,
Mae adar fyrdd yn seinio pob rhyw gerdd,
Pob nodyn yn ei le mewn cywair llon,
Un anthem fawr sydd drwy y goedwig werdd.
Mae Gwen, wrth odro yn y borfa fras,
Yn pyncio'r "Gwenith Gwyn" a'r "Frwynen Las,"
Mae'r môr yn cysgu'n dawel,
A thyner iawn yw'r awel;
Mae bywyd yn ymestyn
Mewn dŵr, a dol, a bryncyn;
Ni lwyda wyneb neb gan nych,
O'r palas gwych i'r bwthyn.
Mae'r plant yn chware ar y llechwedd draw,
Ymroliant o'r pen neha i droed y bryn;
A rhai o'r hen frodorion yno ddaw'
I ail fwynhau ieuenctid wrth eu ffyn.
O hyfryd Fai! O na bai'n Fai o hyd,
A'r misoedd eraill yn fis Mai i gyd.
Bangor, yn ngwanwyn 1872,
