Y MYNYDDOEDD i'r Amnoeddau—godwyd
Yn gedyrn ragfuriau;
A main di-goll myn Duw gau,—rhag stormydd
A hyll dywydd, yr holl adwyau.
Dan gysgod llaes fargodion—a nodded.
Y mynyddau meithion
Y llech y bugeiliaid llon,—yn dawel,
O fewn tai isel, heb fawr fanteision.
Nid oes restr o ffenestri i'r annedd,
Na'r un porth cerf-feini,
Yn ddarn hardd, er addurn i
Wyth sir, yng ngwaith y seiri.
A gwael iawn yw y goleuni—a geir
Gan y fath ffenestri;
Pob ystafell, hell yw hi,
A hirnos oesoedd arni.
Mawn duon mewn du auaf— a mynych
Bren mawnog o'r duaf,
Dry yr oerflin hin yn fwyn haf
A'r aelwyd y man siriolaf.
Ymennyn a wna pren mawnog—ar hyd
Yr alch fo'n fawn-lwythog:
Gwneir mawr dân nes y cân côg,
Drwy waenydd, ei mydr enwog.
Wele, cwn y bugail cu—orweddant
Yn rhwydd iawn i gysgu.
Yn y gwres, gan ymgrasu;
A throell, gyda ei maith ru,
