Ond pa fo pleser ar y rudd
Ac yn y fynwes ofid cudd,
Dyna yw'r amser goreu.
Ni ysgrifenodd Ceiriog ddim mwy gorphenedig na'i linellau ar freuddwydion yn y gerdd hon. Tra y maent yn ein hadgofio o'r ddarlith ddigrif ar y Frenhines Mab yn Romeo and Juliet, nid oes ynddynt ddim tebyg i efelychiad. Cymharer y ddau ddyfyniad a ganlyn:—
Her waggon—spokes made of long spinners' legs;
The cover, of the wings of grasshoppers;
The traces, of the smallest spider's web;
The collars, of the moonshine's watery beams;
Her whip, of cricket's bone; the lash, of film.
Mae athronwyr eraill * * * *
Yn d'wedyd fod Breuddwydion yn fath o fodau mân,
O oleu-leuad caled, heb arnynt flew na gwlân,
Na phluf, nac unrhyw orchudd, oddigerth math o wê—
A wnant o waith pryf copyn.
Gwelir mai gan y prif—fardd Seisnig y mae y darlun manwl, cyflawn; ond mewn ehediadau ffansïol y mae y bardd Cymreig lawn mor hoyw:—
Dechreu'sant hwy eu gyrfa yn niwedd Amser mawr,
A ninau o'r pen arall a'u cwrddwn hwynt yn awr;
Gan newid ein newyddion sydd genym mewn ystôr,
Tra'n croesi eigion Amser fel llongau ar y môr;
A d'wedir fod eu clociau yn ardal Hud a Rhith,
Fel mae'n rhesymol iddynt, bob un yn troi o chwith.
Chwerthin y mae Shakspere yn mhob ymadrodd am ben direidi ei frenhines wamal; ond y mae Ceiriog unwaith neu ddwy yn codi ei law i sychu ei lygad:—
Gwna'r llall ei ffordd i r fynwent, a dug eich plentyn gwyn,
Gladdasoch er's blynyddau yn mhriddell oer y glyn,
I gydied am eich gwddwf â'i freichiau gwynion bach,
Gan edrych trwy eich llygad fel pe bai'n fyw ac iach!
Ac er mai y dernyn ar Freuddwydion yw y dernyn goreu yn y gerdd, y mae yn oreu yn mysg
