"Llwfr oedd, a d'ai llofruddion,
"Clwyfent, hwy frathent ei fron!
"A thrwy boen fe aeth o'r byd,
"Ni welaf mwy f'anwylyd!
"Minau o'm bro a fföaf,
"Cyn y dydd, ac onid âf,
"Annhêg glwyf drwy fin y cledd,
"A newyn fydd fy niwedd!
"Fy mhlant bychain, eich sain sydd,
"Yn boenawl imi beunydd;
"Bellach rhaid gwibio allan,
"Hwnt y'mhell—Dowch fy mhlant mân!"
A deg ochenaid hwy gydgychwynant,
I'w taith, drwy anobaith, draw wynebant;
Ac o furiau y ddinas cyfeiriant
Dua'r mynyddoedd i droi am noddiant;—
Trwy angau nychlyd, trengant—o ogof
I hen wlad angof, yn wael diengant.
Hyf lueddwyr hwy a floeddiant—i'r frwydr
Ar frys y goruthrant;
Y DDINAS a feddiannant,
A'u holl nerth ei dryllio wnant.
Ewybr enill, a'u Hwrdd-beiriannau,
Trwm, erwin ddyrnant, â'r mûr yn ddarnau,
Trwy ei ganol tori agenau,
Eu hergydion a wnant rwygiadau;
O! 'r niweidiol ddyrnodiau—a roddant
Hwy fawr dyrfant anhyfryd arfau.
Aerwyr, ymbleidwyr, heblaw—ryw gannoedd
Drwy gynen yn unaw:
Eidiog âlon digiliaw,
Gofid, a llid ar bob llaw.
Lliwir â gwaed y llawr gwiwdeg—o fewn
Afonydd yn rhedeg;
Bywiog gurant bob careg
O'r muriau a'r tyrau têg.
