Tincian eirf glân, dyrfawg lû,
Chwai benwn yn chwibanu;
Rhedant, eu meirch ânt mor chwyrn,
Hwnt ergydiant trwy gedyrn!
A phâr anadl eu ffroenau,
Yn un llen i'r nen wyllâu!
Nifwl yn gwmwl a gerdd,
Hŷd wybr deg hêd brwd agerdd—
Chwyrn welediad ofnadwy,
Annôf, y meirch ofnaf mwy!
Eu llygaid tanbaid bob tû,
Oll tanynt yn melltenu,
Ysgogant mewn rhwysg agwrdd,
Ymdaflant, hyrddiant mewn twrdd.
Golygaf, ac af o'm cell,
Allan caf weled wellwell,
Dda drefn yr holl luoedd draw,
Ba ddynion sy'n byddinaw?
TITUS flaenora'r dyrfa frwd arfawg,
Canaan wna'n brif—ffordd i'w osgordd ysgawg,
O mor ddiflin ei fyddin arfeiddiawg,
Rhai'n trin y bwâ, rhont droion bywiawg;
A'u dieisor Dywysawg—uchelfron,
Trecha ei elynion tra chalonawg.
Ac allan daw'r picellwyr, —hwy fwriant
Rai'n farwol gan wewyr
Anturiol, gwrol y gwyr,
A dewrion esgud aerwyr.
Yna'r marchluoedd floeddiant, —rhyfelwyr
Filoedd a ddilynant:
Ni luddir, iawn lueddant,
Cedyrn, lluon chwyrn, llawn chwant.
Eto rhyfeddaf ar hynt arfeiddiog,
Dewrion benaerwyr, cedyrn banerog,
Nesânt i'm gwydd, a'r arwydd eryrog
Ar eu llumanau, llenau cynlluniog;
