Tudalen:Beirdd y Bala.pdf/104

Un athraw mwynach, gyfaill purach, gwn
Ni cheid o fewn yr holl fydysawd crwn.
Mor wych cryfhai bob amgyffrediad gwan,
Meithrinai ddeall ei ddisgyblion mân:
Ond angau certh, gormesydd dynol had,
A'i torrodd ymaith—Ow! fy athraw mâd!
Dy golli oedd yn golled mawr i mi,
Ond ennill mawr ac elw yw i ti.
Pa le mae'm cyd 'sgolheigion oll i gyd?
Nid dau o'r gloch a'u cyrcha'n awr ynghyd.
Gofynnais, P'le mae hwn oedd lon ei wedd?"
"Er's amser maith mae ef y'ngwaelod bedd." "
Pa le mae hwn a hwn, oedd un di goll ?"
"Y tad fu farw, a'r teulu chwalwyd oll."
Fy hen gyfeillion gwasgaredig ynt,
Prin y mae tri, y lle bu degau gynt.
Yr athraw gwiw, a'r ysgolheigion oll,
O'r hen drigfannau aethant oll ar goll.
Nid sefydledig ym, ond ar ein taith,
Ein cartref ydyw'r tragwyddoldeb maith.

BEDD JOHN EVANS.

A gyfansoddwyd ym Mynwent Llanecil, Ionawr, 1829, wrth weled beddrod yr hybarchus a'r
duwiol John Evans, gynt o'r Bala, heb un bedd-faen arno.^[1]

Pan y dychwel rhyw ariannog
Wr galluog balch i'r llawr,
Rhoddir mynor faen arddercheg
Ar ei fedd, yn golofn fawr;
Arni cerfir ei urdd-enwau.
Ei holl achau, nghyd a'i foes,
A chanmoliaeth am rinweddau
Na chyflawnodd hyd ei oes.

1. Y mae carreg yn awr wedi ei gosod wrth ben beddrod yr henafgwr parchedig hwn.