Yn ei gut yn nhrymder gaeaf
Cwyno'n dost wnai asyn llwyd,—
"Gennyf mae y llety oeraf,
A rhyw wreiddiach sydd yn fwyd;
O na ddeuai gwanwyn bellach,
Cysur fyddai hynny'n wir;
Mi gawn wedyn hin dynerach
A chegeidiau o laswellt ir."
Daeth y gwanwyn a'i gysuron,
Do, a'i lafur yn un wedd;
Cwyna'r asyn gan orchwylion
Ar y meusydd yn ddi-hedd,—
Gyrrir fi yn awr yn erwin,
Ac esmwythder ddim ni chaf;
Cefais ddigon ar y gwanwyn,
O ra ddeuai hyfryd haf!"
Daeth yr haf; a ydyw'r asyn
Wedi caffael dyddiau gwell?
Na, nid yw foddlonach ronyn,
Hawddfyd sydd oddiwrtho ymhell;
Achwyn mae a'r nâd druanaf,—
"Och y gwaith, ac Och y gwres,
