Wynebant oll i'r bi yniau ban
Can's bryniau welir ym mhob man;
Weithiau anturia mab y daran'
Yn hyf i groesi cwir yr Aran;
Ac weithiau i lawr dros Fwlch y Groes,
Ni welais i'r fath le'n fy oes.
Wrth deithio ar efengylaidd hynt,
Fel hyn a'u pennau yn y gwynt,
Gwynt iach yr hen fynyddoedd sydd
Y codi eu hysbrydoedd prudd,
Ac yn eu bywioghau'n mhob man,
Yn enwedig yr ysgyfaint gwan;
Fe fagai aml un o'r rhain
Yn ddigon sicr y decline,
Ond fel mae awel y mynyddau
'N eu hadnewyddu y Sabothau.
Mor wych eu gweled ar ddydd Llun,
A bochau cochion gan bob un,
Yn dod yn ol yn llawn o rym,
Am wythnos eto o lafur llym.
Y casgliad yw, mai 'nhref y Bala
Y rhag—derfynwyd lle'r Athrofa;
A bod y rhai a'i mynnant ymaith
Yn gweithio'n gwbl groes i'r arfaeth.
GLAN ALUN.
