"Pe gwyddet yn siwr y deuet yn gantores fawr, a fuaset ti'n fodlon mynd?" ebe Beryl. "Pe bawn i'n siwr o hynny, mi awn. Gallwn eich helpu chwi wedyn, a dyfod yn ôl yma i fyw ar ôl gorffen dysgu," ebe Nest. "O, Nest annwyl !" ebe Beryl, ond ni ddywedodd ychwaneg o'r hyn oedd ar ei meddwl. "Cofia, bydd hiraeth ofnadwy arnaf," ebe Nest.
"Bydd hiraeth ofnadwy arnom ninnau, ond rhaid inni dreio concro hwnnw," ebe Beryl. Yn sydyn, felly, wedi'r cwbl, y gwnaed y penderfyniad pwysig. Nid ail-agorwyd y pwnc drachefn. Daeth yn ddealledig fod Nest i fynd. Pan ddaeth Eric adref nos Lun, yr oedd Beryl yn brysur yn smwddio rhai o ddillad Nest a olchasai y diwrnod hwnnw, a Nest ei hun yn gwnïo rhywbeth wrth y ffenestr. Yr oedd y paratoadau wedi eu dechrau, a'r llythyr i Mrs. Mackenzie wedi mynd i'r post.
Daeth bore Iau. Yr oedd y modur i ddyfod am naw. Arhosodd Eric, gyda chaniatâd parod ei feistr, i weld Nest yn cychwyn. Byr iawn fu'r ffarwel, a dyna Nest wedi mynd. Yna aeth Eric yn benisel drwy'r iet fach ac i lawr drwy'r heol. Aeth Beryl yn ôl i'r tŷ ac wylodd yn chwerw, a Geraint ac Enid yn edrych yn syn arni.
