"Bach neu fawr, dywed ef wrthyf fi, Eric bach. Byddaf yn esmwythach fy meddwl, a byddi dithau hefyd yn well."
"Wel, hyn. Yn aml iawn yn ddiweddar y mae arian wedi bod yn eisiau o'r til yn y siop. Dim llawer, cofia. Chwech ambell waith, swllt bryd arall. Heddiw yr oedd yn dri a chwech, ond cofiwyd bod Mr. Hywel wedi rhoi hanner coron i rywun oedd yn casglu at rywbeth. Nid oes neb wedi gallu cyfrif am y swllt arall eto. Buwyd yn ein holi i gyd, wrth gwrs. Yr oedd yn chwith gennyf fod neb yn fy amau i."
"'Doedd neb yn dy amau di, Eric?"
"Wel, y mae rhywun wedi dwyn yr arian. Pwy ond un ohonom ni? Beth bynnag, fi a wridodd. Aeth fy wyneb fel y tân. 'Rwy'n credu bod y bechgyn eraill yn meddwl mai praw fy mod yn euog oedd y gwrido."
"'Rwy'n siwr nad yw Mr. Hywel ddim yn meddwl hynny amdanat."
"Pe gwyddwn ei fod, ni buaswn yn hapus i weithio iddo eto."
"O, Eric bach, paid â gofidio. Fe ddaw pethau i'r golau eto. Y mae'n ddigon hawdd i swllt fynd ar goll lle y derbynnir cymaint o arian."
