"Helo!" ebe hi, cyn mentro datgloi'r drws.
"Helo!" ebe'r ddau tu allan, a dyna'r drws yn agor.
"Dywed y gwir 'nawr, Beryl, a oedd ofn arnat?" ebe Nest. Yr oeddwn yn meddwl amdanat yr holl amser."
"Ofn, wir! Ofn beth? Fe aeth yr amser yn gyflym iawn. Gorffennais wnïo ffroc Enid, edrych arni."
(Yr oedd Beryl wedi gorffen y ffroc yn y prynhawn, hyd at wnïo'r botymau, ond yn ffodus, nid oedd wedi ei dangos i Nest.)
"O, y mae'n bert!" ebe Nest.
"Dim ond rhai sydd yn gallu canu'n dda sydd yn cael bod yn y côr," ebe Eric, pan ddaeth i mewn wedi cloi'r drws a hongian ei gôt a'i gap.
"Yr wyf yn falch iawn fy mod i'n un o'r rheini. A wyt yn siwr nad oes dim ofn arnat?"
"Peidiwch â sôn rhagor am ofn, blant bach. Dewch i gael swper, a dewch â'r hanes i gyd imi," ebe Beryl.
"Yr oedd yno rai wedi dod i wrando ar y canu," ebe Nest ymhen tipyn wrth fynd ymlaen â'r hanes. "Dyna drueni na allet tithau ddod! Oni bai am Geraint ac Enid, gallet ddod."
