Yna, aeth y ddynes drwodd i'r ystafell gefn, ac yn fuan, daeth yn ei hol a channwyll oleuedig yn ei llaw.
Yn sydyn, yng ngoleuni'r gannwyll, gwelodd y dyn oedd yn eistedd ar y gadair a'i ben ar y bwrdd ac yn cysgu'n braf.
"Hylo," ebr hi, "ydech chi wedi dwad yn ol yn barod, ac wedi cysgu hefyd?"
Wrth ddywedyd, aeth yn ei blaen tua'r drws heb sylwi rhagor ar y dyn, ac aeth drwy ddrws arall i'r siambr. Nid atebodd y dyn hi, a bu hithau am dipyn yn y siambr. Toc, sut bynnag, daeth yn ei hol i'r gegin, a'r gannwyll yn ei llaw.
"Cysgu'r ydech chi o hyd?" meddai hi, dipyn yn uwch nag o'r blaen.
Ar hynny, deffroes Morris, a chyfododd ei ben.
Yr oedd y ddau erbyn hyn wyneb yn wyneb a'i gilydd.
Edrychasant yn fud mewn syndod am rai eiliadau.
Y ferch a lefarodd gyntaf.
"Morris!" ebr hi, "be ydech chi yn 'i wneud yn y fan yma?"
"Elin!" ebr yntau, a'i lais yn gryg gan ryw deimlad, "be ydech chi yn 'i wneud yma?"
"Ond yma yr ydw i yn byw, debyg iawn—."
"Yma yr oeddech chi yn byw ers talwm, cyn i ni—cyn i chi fynd i ffwrdd, a chyn i ni—."
