Breuddwyd Pabydd wrth ei Ewyllys
Gan y TAD MORGAN, C.I.
II.
CYN symmud i draethu yn frysiog ar achosion neilltuol cwymp Protestaniath yng 'Hymru, goddefer imi grybwyll am un achos arall, sy'n hytrach yn gyffredinol nag yn neilltuol, sef ymdeuniad ac ymddadblygiad Iachyddiath (Salvationism).
Seisyn a'i gyfenw yn Bwth ne Booth oedd awdur yr iachawdwriath a elwid yn iachyddiath; ac fe elwid ei ddilynwyr—o yn Fyddin Iach; a hynny, y mae'n debygol, am eu bod-nw'n teimlo ac yn siarad mor iach.
Math o gymdeithas ddirwestol oedd y Fyddin ar y cynta; er hynny, yr oedd-hi o'r dechreuad yn dablo mewn "achub" hefyd. Ond, ysywath, yr oedd yr achub hwnnw yn gynnwysedig mewn troi publicanod yn Phariseied, a phechaduried swil yn weddïwyr digwilidd.
Pa bryd bynnag y gwelid fod chwifio cadacha, curo dwylo a thabyrdda, a gweuddi hoew-gan a gweddi, yn cyffroi gïa'r gwrandawyr, fe gyhouddid eu bod-nw wedi'w cwbwl iachâu. Ond er iached y teimlenw drannoth ar ôl eu troi, yr oeddenw'n credu fod lle iddynw gynnyddu mewn hyfder, os nad mewn gras; am hynny, nw a frysien i fwrw ymath bob gwyleidd-dra trwy ymosod i ddyscu pobol erill cynn ymdrafferthu i ddyscu dim eu hunen. Y cyfle hwn, a roid i holl euloda'r Fyddin i borthi hunanoldeb ac i ennill cyhoeddusrwydd yn ddidrafferth, oedd yr achos penna pa ham y llwyddodd y blaid morr gyflym.
