TYNGED Y MARCHOGION.
GADAWODD pedwar marchog lys enwog Arthur Fawr,
Gan dramwy hyd y gwledydd heb ystyr hwyr na gwawr;
Y tân oedd yn eu llygaid a losgai'r awel wynt,—
Fflachiadau eu cleddyfau fu'n heuliau ar eu hynt;
Arswydai'r broydd rhagddynt, a dweud y difrod wnaed
Gan rym y pedwar marchog wnai golosg blin a gwaed.
Gadawsant wynfyd mebyd mewn hoen, a'r gwanwyn hardd
Oedd ar eu gruddiau'n delwi prydferthwch maes a gardd.
Rhy gyfyng oedd Llys Arthur i'w nwydau anfad hwy,—
Rhy bur i'r sawl fodlonai ar glod am roddi clwy';
Gadawsant eu cynefin a gras yr hen Ford Gron
Gan hwylio i'r Cyfandir o lannau'r ynys hon.
Bu hysbys eu hwynebau
Mewn llysoedd a gornestau
Am lawer blwyddyn hir;
A chlod y pedwar marchog
Ar lawer gwefus wridog
Dramwyai estron dir.
Collasant eu prydferthwch,
Collasant eu pybyrwch
Wrth ddilyn dawns a gwin;
Ymrwygodd eu tariannau,
Ac nid oedd fellt ar lafnau
Y cleddau lle bu'r min.
Gadawsant fro'r pellderau
Gan ddychwel dros y tonnau
Dan lawer craith a senn;
Dychwelyd yn flinderog
A thlawd wnai'r pedwar marchog
I draethau Gwalia Wen.
