"Prynhawn da, Mrs. Pŵel, ddeues i heibio i gael gweld sut rych chi yma.
"Dewch miwn, Syr, er nad os ma 'm llawer o le heddi. Ini ar ganol y corddi, a'r lle'n llawn anibendod i gid. Marged, cer i hol stol gader o'r penisha, ma llath ar rhein i gyd. Gofala nag wês dwst arni. Isteddwch, Syr."
Dim ond munud neu ddwy. Rhaid i mi beidioch rhwystro chi gyda'ch gwaith."
"Isteddwch chi, Syr. Ma'r hen gorddad wedi dod. Fidda i fowr o dro'n i glatsho fe.
Er mwyn arbed amser, tynnodd y pin o'r fuddai, a gadawodd i'r llaeth enwyn redeg yn ffrwd wen i'r giler. Yn y cyfamser, daeth dau neu d'ri o'r plant i mewn ar flaenau eu traed, rhoisant eu pennau yn unig tu mewn i ddrws y gegin, edrychasant gyda chywreinrwydd ar y gŵr dieithr ynghanol y crochanau, yna rhedasant allan yn chwyrn i ddweyd yr hanes wrth y lleill.
"Ydi Dafi Pŵel adref heddyw, Mrs. Pwel?" gofynnai'r gweinidog drwy dwrw bwrlymiad y llaeth enwyn.
Nadi, Syr, wir. Fise'n dda da fi pe bise fe.
Geise fe fwi o amser na fi i sharad a chi. Ath a'r cart lawr sha'r dre bore heddi i hol rhiw goed' i John Sâr. Marged, cer i hol ffagal fach dan y tegil na. Ie, wi'n gweid pŵer wrth Dafi bod i'n neis arno gal mind ma a co o swn y plant a'r helger, yn lle bod ynghanol y ffwdan fel fi o fore stoi'n nos.
Edrychodd y gweinidog i wyneb blin y wraig, a dywedodd,—
"Ie, digon anodd yw hi gyda cymaint o waith i dynnu'ch meddwl oddiwrth y ffwdan at rywbeth uwch."
"Dîn a'n helpo i! Dos dim posib, Syr," ebe Mari. "Ac eto," ebe'r gweinidog, yn ofni rhyngddo a'i hun y gadawai i'r cyfle hwn eto fynd heibio heb ddweyd ei neges, "mae eisieu gwneud hynny, Mrs. Pŵel. Y mae'n bosibl, ac fe fyddai eich bywyd beunyddiol yn llai o faich i chi pe gallech ei wneud. Rym ni i gyd wedi ein creu i rywbeth uwch nag i golli ein hunain yn helynt a thrafferth y bywyd hwn, a dyna'm neges i yma heddyw, Mrs. Pŵel, just i gyfeirio'ch meddwl chi at y pethe gwell yna."
"Ie, chi," ebe Mari'n fyfyrgar. "Pe bai Dafi ma, fe
